وقتی دولتمردان رمقی برای اتمام پروژه های ملی سرزمین دنا ندارند/حرکت کُند پروژه های ملی در کهگیلویه وبویراحمد

به گزارش سفیر دنا،استان کهگیلویه وبویراحمد با یک درصد مساحت جغرافیایی و سوق الجیشی کشور و داشتن بیشترین ظرفیت های خدادادی در امر توسعه اقتصادی ،صنعتی و حتی داشتن بخش عظیمی از صنعت نفت و گاز هنوز نتوانسته است ظرفیت های خوب و بالقوه خود را به رخ دیگر استانهای صنعتی  کشور بکشاند.

این استان با توجه به داشتن این ظرفیت ها مهم و بالقوه همیشه از داشتن ببیشتر زیر ساختها محروم بوده و شعارهای دولت تدبیرحتی نتوانسته است نیازهای مبرهن این استان را مرتفع کند.

کهگیلویه وبویراحمد که دارای دو اقلیم آب و هوایی سردسیر و گرمسیر بوده و بودن دو شهرستان مهم در منطقه سردسیری و وضعیت توپو گرافی مزیدی بر توسعه گردشگری آن بوده،امروز انچنان که باید و شاید به توسعه متوازن نرسیده است.

برخی براین عقده هستند که نبود راه مناسب اعم از راه هوایی،ریلی و حتی زمینی می تواند توسعه این استان را رقم بزند  اما آنچه مسلم بوده توجه نکردن به این مولفه و فراموش کردن شعار دولت مردان برای این استان باعث شده که هنوز دیار چهار فصل از قطار توسعه عقب بماند.

به عنوان مثال یاسوج دارای پروژه های بیشماری هم از لحاظ استانی و هم از لحاظ ملی است که می توان به پروژه ریلی یاسوج اقلید، راه زمینی پاتاوه دهدشت و حتی چنتین پروژه دیگر در زمینه آب و حتی گردشگری اشاره کرد.

مردم دیار زاگس و دنا که قریب دو دهه منتظر افتتاح پروزه ملی و حیاتی پاتاوه دهدشت است پروژه ای که  می تواند منبع درآمد خوب و بالقوه ای برای سرزمینی های جنوبی ایران باشد، هنوز نتوانسته است از این مزیت بهره ببرد، هرچند که تلاش های زیادی هم از سوی دولتمردان سابق و هم از سوی قرارگاه خاتم انبیاء برای این پروژه صورت گرفت، اما سخنان گاه کنایه آمیز رئیس دولت دوازهم نسبت به برخی سازندگان این پروژه باعث شده که این پروژه حیاتی در کمافرو رود و هنوز خبری از افتتاح و به بهره برداری رسیدن از این پروژه نباشد.

از سویی دیگر این پروژه که یکی از مصوبات سفر رهبر معظم انقلاب به این استان بوده، می تواند گره های گور اقتصادی و صنعتی در این استان را برطرف کند که توجه نکردن دولتمردان به این مقوله باعث شده که این دیار هنوز در بن بست توسعه و اشتغال قرار بگیرد.

از سوی دیگر یکی دیگر از راههای توسعه  کهگیلویه وبویراحمد به دلیل داشتن یک موقعیت خاص کوهستانی ایجاد خط ریلی بوده که در این زمینه قرین یک دهه احداث و اتصال خط راه آهن یاسوج اقلید به طول 180کیلومتر بر روی زبانها افتاد، که حتی در زمانهای گذشته تا حدودی این پروژه به پیش رفت ، اما گرد فراموشی این پروژه امروز در چشم دنا نشینان رفته و مسئولی نیست که خبر از تکمیل، ادامه روند اجرایی و حتی آخرین جزئیات آن بدهد که نشان از بی توجهی و حتی فراموشی این پروژه از سوی دولت فعلی است.

هرچند که امروز چراغ روشن توسعه متوازن را، خطوط هوایی، زمینی و حتی جاده ای می زنند، اما آنچیزی که باعث زنده ماندن اقلیم و حتی تاریخ یک سرزمین می شود سیر در گذشته آن بلاد است که در همین زمینه 10سال پیش زیربنای موزه ای به نام موزه تاریخ فرهنگی، سنتی و حتی بومی استان بر زمین زده شد و در دولت دهم زمانی برای اتمام آن در نظر گرفتند.

بعد از سرکار آمدن دولت یازدهم زمانی تقریبا دو ساله برای اتمام این پروژه ملی در نظر گرفته شد، اما امروز بعد از قریب 6سال این پروژه همچنان در ساز و کار عمرانی گیر افتاده و هنوز زمانی برای اتمام آن در نظر گرفته نشده و این پروژه هنوز در راه روهای تغییر طرح، نظر مشاور پروژه و حتی ایجاد ساختارهای جدید جا مانده و خبری از تکمیل آن هنوز به گوش نمی رسد.

اگر بخواهیم از سویی دیگر از مزیت های دیار دنا بگوییم، بد نیست به سرزمین آب اشاره کنیم؛منطقه دنا و زاگرس جنوبی را روزی به نام سرزمین آب و چشمه های خروشان و حتی آبشار های زیبا می نامیدند، سرزمینی که شرشره آبهای روان و حتی رودخانه بشار خروشانش و آن همه کب کبه و دب دبه آن در زمینه بهره اب این دیار همه را محور خودش کرده است.

اما رسم روزگار برای این استان همیشه پر آب به گونه ای دیگر رقم خورد و چند سالی است که تنش آبی و نبود آب در سرزمین پر آب دنا همه را شوکه کرده است.

در همین زمینه مسئولان با آینده نگری در یک دهه گذشته و با کلنگ زنی پروژه ای به نام سد تنگ سرخ سعی در مهار آبهای سطحی و انتقال این آب برای آب شرب مردم داشتند.

هرچند که دیار دنا با آبهای زیر زمینی امروز سیراب می شود، اما نشست این آبها و خشک شدن چاههای آب شرب در منطقه دنا باعث شده که مسئولان بیشتر از گذشته به دنبال این پروژه باشند و در سال 96پروژه احداث این سد را بعد از سالها بر زمین ماندن به قرارگاه خاتم دهند، اما آن چیزی که معلوم است بی رقمی  دولت مردان برای تکمیل این پروژه است، پروژه ای که باید سالهای  سال منتظر احداث آن بود.

آنچیزی که امروز معلوم است این بوده که دولتمردان رمقی برای افتتاح و تکمیل این پروژه های حیاتی ندارد و به قولی آنها را به امان خدا رها کرده اند و باید یک دهه دیگر منتظر تکمیل و حتی شنیدن صدایی برای ادامه کار این پروژه ها باشیم.

انتهای پیام/ر